Editie mei
notenbeeld
Het verhaal achter György Ligeti’s Atmosphères is er een van onderdrukking en herwonnen vrijheid, zowel persoonlijk als artistiek. Hoe zien we dat terug in de noten van deze publieksfavoriet van de naoorlogse avant-garde?
Hoe kijkt barokmeester Trevor Pinnock naar het werk dat hem zo bekend is: Bachs Johannes-Passion? Preludium doet zijn visie uit de doeken.
Van zijn getroebleerde privéleven is niets te horen in de hemelse noten van Tsjaikovski’s Rococo-variaties. Ondertussen dansen Mozart en diens voorgangers door het werk. Een analyse.
Door het derde deel van Mahlers Eerste symfonie wandelt een oude bekende, die ons meevoert in een groteske begrafenisstoet.
Als een dolle zwerm wespen vliegen de noten je om de oren. En toch werkt het! Hoe zit Beethovens raadselachtige meesterstuk in elkaar? En is het nu een suite of niet?
Heeft Igor Stravinsky met Le baiser de la fée nu een pastiche op, een parodie van of een hommage aan Pjotr Tsjaikovski gemaakt? Het antwoord ligt verborgen in Stravinsky’s noten.
César Franck was een bouwer. Met luttele motieven wist hij doorwrochte composities te construeren. Zijn Pianokwintet is een briljant voorbeeld.
Het had niet veel gescheeld of Felix Mendelssohns instrumentale visie op de godsdienststrijd was in de vergetelheid geraakt. Twintig jaar na de dood van de meester werd de ‘Reformatiesymfonie’ toch uitgegeven.
Nu we van onze eigen seizoenen niet meer zo op aan kunnen, kunnen we ons gelukkig nog laven aan de contrastrijke jaargetijden van Vivaldi.
Het Celloconcert van Edward Elgar behoort tot de big five van de celloconcerten. In het jaar na Eerste Wereldoorlog beleefde het zijn première. De componist vond er – gedesillusioneerd door de vele doden – een nieuwe toon.
Onvoltooid. Zoekgeraakt. Herontdekt. We ontrafelen het Pianokwartet van Gustav Mahler. Een kleine titaan, die de componist op zijn zestiende schreef.
Wolfgang Amadeus Mozart lapte de muzikale etiquette aan zijn laars en schreef zijn meest duistere pianoconcert ooit. Maar de reikwijdte van het Pianoconcert nr. 20 in d klein zou groot blijken.
‘Een concert voor viool tegen orkest – en de viool wint!’ Brahms’ eerste en enige vioolconcert groeide uit van een onspeelbaar geacht werk tot een evergreen.
Vrijwel meteen na Pergolesi’s vroegtijdige dood werd zijn Stabat mater wereldberoemd. En dat is nooit veranderd. Waarom?
Op 27 januari is het exact 265 jaar geleden dat Mozart geboren werd. Alle reden om dat te gedenken met zijn monument op blazersgebied, de ‘Gran partita’.
Toen tweeënhalf jaar na de dood van Stalin het Eerste vioolconcert tevoorschijn kwam uit Sjostakovitsj’ bureaula, bleek het een meesterwerk. Een analyse.
