Editie oktober
notenbeeld
Het had niet veel gescheeld of Felix Mendelssohns instrumentale visie op de godsdienststrijd was in de vergetelheid geraakt. Twintig jaar na de dood van de meester werd de ‘Reformatiesymfonie’ toch uitgegeven.
Nu we van onze eigen seizoenen niet meer zo op aan kunnen, kunnen we ons gelukkig nog laven aan de contrastrijke jaargetijden van Vivaldi.
Het Celloconcert van Edward Elgar behoort tot de big five van de celloconcerten. In het jaar na Eerste Wereldoorlog beleefde het zijn première. De componist vond er – gedesillusioneerd door de vele doden – een nieuwe toon.
Onvoltooid. Zoekgeraakt. Herontdekt. We ontrafelen het Pianokwartet van Gustav Mahler. Een kleine titaan, die de componist op zijn zestiende schreef.
Wolfgang Amadeus Mozart lapte de muzikale etiquette aan zijn laars en schreef zijn meest duistere pianoconcert ooit. Maar de reikwijdte van het Pianoconcert nr. 20 in d klein zou groot blijken.
‘Een concert voor viool tegen orkest – en de viool wint!’ Brahms’ eerste en enige vioolconcert groeide uit van een onspeelbaar geacht werk tot een evergreen.
Vrijwel meteen na Pergolesi’s vroegtijdige dood werd zijn Stabat mater wereldberoemd. En dat is nooit veranderd. Waarom?
Op 27 januari is het exact 265 jaar geleden dat Mozart geboren werd. Alle reden om dat te gedenken met zijn monument op blazersgebied, de ‘Gran partita’.
Toen tweeënhalf jaar na de dood van Stalin het Eerste vioolconcert tevoorschijn kwam uit Sjostakovitsj’ bureaula, bleek het een meesterwerk. Een analyse.
Al gaf Beethoven zelf alle aanleiding om zijn Zesde symfonie als een programmatisch werk te zien, de muziek zegt iets anders.
Wat gebeurt er in een van de meest indringende aria’s uit Händels opera-oeuvre? We leggen de partituur op de snijtafel.
Alles glanst en fonkelt in het Septet in Es groot van Ludwig van Beethoven. Waar zit ’m dat in?
In zijn Concert voor piano, trompet en orkest slaat de stemming regelmatig binnen een fractie van een seconde om van lyrisch naar hilarisch – en weer terug. Wil de echte Sjostakovitsj opstaan?
Wel veertig keer speelde Antonín Dvořák zijn ‘Dumky’-trio ter gelegenheid van zijn vertrek naar de Verenigde Staten in 1892. Het publiek in Bohemen en Moravië was er verzot op. Een publiekslieveling is het nog steeds. Hoe komt dat?
Van het verhaal dat Johann Sebastian Bach zijn Goldberg-variaties voor een slapeloze graaf componeerde lijkt weinig te kloppen. Wat er wél gebeurt? Dat lees je hier.
Op verzoek van de concertmeester van het Gewandhausorchester in Leipzig schreef Felix Mendelssohn een vioolconcert. Vesko Eschkenazy, concertmeester van het Concertgebouworkest, speelt het met zijn eigen orkest.
