Artikelen

Sinds april vorig jaar is Andrea Cellacchi solofagottist bij het Concertgebouworkest. Hoe is zijn eerste jaar in Amsterdam bevallen? ‘Wij zijn er niet om perfect te spelen, onze taak is om iedere keer weer iets speciaals mee te geven aan het publiek.’

Hij is thuis de enige die naar het conservatorium ging. Inmiddels speelt de Vlaamse altviolist Frederik Boits al tien jaar in het Concertgebouworkest. ‘Als je bij ons voluit speelt, is er niemand die vraagt of het ook wat minder kan.’

Borika van den Booren speelt dit jaar een kwarteeuw in het Concertgebouworkest. Collega-violiste Anna de Vey Mestdagh gaat met haar in gesprek over wat haar bezighoudt, naast vioolspelen.

Omar Tomasoni, een van de twee solotrompettisten van het Concertgebouworkest, leeft zijn droom. Als klein kind studeerde hij al elke dag, zonder aansporing. ‘Ik zou zonder concerten kunnen, maar niet zonder studeren.’

Het had niet veel gescheeld of solohoorniste Katy Woolley had haar hoorncarrière voorgoed vaarwel gezegd. Na een woelige periode vond de Britse haar liefde voor muziek terug bij het Koninklijk Concertgebouworkest.

Alweer 25 jaar maakt Nicoline Alt als tweede hoboïste deel uit van het Koninklijk Concertgebouworkest. Haar liefde voor het orkest én de hobo is onvoorwaardelijk. ‘Ik werd als kind al betoverd door de klank. Dat wilde ik spelen!’

Na 38 jaar bij het Concertgebouworkest gaat violist Marc de Groot met pensioen. Met zijn collega Anna de Vey Mestdagh kijkt hij terug op een rijke carrière. ‘Bepaalde passages zitten er in geheid, dat komt heel goed van pas.’

Gregor Horsch is vijfentwintig jaar eerste solocellist van het Concertgebouworkest. De tijd is omgevlogen, Horsch blikt terug. ‘Nu ik de oudste in de groep ben, wordt er wel eens naar me geluisterd.’

Herre Halbertsma neemt deze maand afscheid van het Concertgebouworkest, waar hij in 1990 zijn entrée maakte. ‘Bij de tweede violen voelde ik me op mijn plaats. Dat is een kwestie van karakter.’

‘Ik heb het mooiste vak dat er is. Het is geen baan, het is een passie.’ Op deze manier vlogen zijn 25 jaren bij het Concertgebouworkest om. Jubilerend bastrombonist Raymond Munnecom blikt terug en vooruit.

Hij is 67 geworden, tijd om afscheid te nemen van het orkest waar hij vanaf zijn troon achter de pauken bijna twintig jaar zijn onmisbare slag sloeg. Hij vertrekt met pijn in het hart, maar kan gelukkig blijven componeren.

Jos de Lange gaat al veertig jaar lang iedere dag fluitend naar zijn werk. Vanwege zijn pensioen neemt hij binnenkort afscheid van het Concertgebouworkest. De fagottist kijkt terug op een fantastische tijd: ‘Ergens voelt dit nog steeds als een hobby.’

Fransman Pierre-Emmanuel de Maistre begon op de cello, maar gaf later toch de voorkeur aan de contrabas. In een Close-up-concert houdt hij deze maand met orkestcollega’s een pleidooi voor de bas.

Het Concertstuk voor viool en orkest van Henriëtte Bosmans behoort niet tot het violistisch kernrepertoire. Vesko Eschkenazy werd er bij eerste beluistering echter meteen door gegrepen. Deze maand voert hij het uit met zijn Concertgebouworkest.

Jelena Ristic woont langer in Nederland dan ze ooit in haar geboorteland Servië heeft gewoond. Maar wat ze daar opstak, neemt ze haar hele leven mee. ‘We leerden dat werkelijk niets onmogelijk is in het leven.’

Tijdens het eerste Made in America-concert staat soloklarinettist Calogero Palermo voor zijn eigen orkest om de solopartij van Coplands Klarinetconcert te spelen. ‘Een belangrijk en emotioneel moment.’