Wie is die man met die waterpijp? Hoe klinkt een guillotine? Deze rare dingen gebeuren er in de Symphonie fantastique van componist Hector Berlioz. 

Binnenkort klinkt in de Kleine Zaal een tribute aan mondharmonicafenomeen Toots Thielemans. Wie was de kleine Brusselaar met het ‘broodje’ die in 2009 de Concertgebouw Jazz Award kreeg?

Youp van ’t Hek daalt in zijn dromen weleens de hoge trap van Het Concertgebouw af, om vervolgens het applaus gulzig in ontvangst te nemen. De musicus van vlees en bloed ervaart het proces over het algemeen heel anders...

Jaap van Zweden is totaal bezeten van wat hij doet, maar zijn gezinsleven gaat voor. 'Je moet niet raar opkijken als ik op een maandagmorgen meld dat ik ermee stop.' Deze week dirigeert hij Bruckners Achtste bij het Concertgebouw­orkest. 'Mahler zocht naar God en Bruckner vond hem.'

Het Concertgebouw staat vol met Steinway-vleugels. Waar worden al deze gigantische instrumenten opgeslagen, voor welke concerten zijn ze bedoeld en hoe worden ze verplaatst?

Nora Fischer brengt met popgitarist Marnix Dorrestein een album vol muziek recht uit de zeventiende eeuw, geschikt voor liefhebbers van klassiek én van rustige popmuziek. Een aria uit de vroege Barok is namelijk 'net een soort jazzliedje'. 

1942. Bij de deur van Het Concertgebouw hangt een bordje 'voor Joden verboden'. Maar tot grote woede van weekblad ‘De Storm SS’ staan toelichtingen op concerten nog steeds bol van Joodse componisten en musici. Bewuste stellingname?

De klank van het Koninklijk Concertgebouworkest is heel herkenbaar, en dat terwijl musici komen en gaan. Musicoloog Jack Munnecom promoveerde onlangs op de 'fluwelen' tradities van de hoornsectie.

Marius Flothuis, voormalig artistiek leider van het Concertgebouworkest, publiceerde in 1954 een vurig betoog voor het vieren van de vrede. 'Het lijkt wel alsof de Nederlander bevreesd is eens ronduit te juichen, vrolijk te zijn, te tonen dat hij zich gelukkig voelt.' Nog altijd actueel.

Componist Karl Amadeus Hartmann (1905-1963) kon en wilde geen muziek componeren zonder zijn humanistische levensvisie uit te dragen. De prijs die hij ervoor betaalde: twaalf jaar lang geen uitvoeringen in eigen land.

Hij wordt geroemd en verguisd vanwege zijn eigenzinnige aanpak van de klassieke meesterwerken. ‘Een fabeltje,’ vindt dirigent Teodor Currentzis, ‘ik doe enkel wat de componist wil.’

Heeft Johann Sebastian Bach zijn Matthäus-Passion volgestopt met Dan Brown-achtige getalssymboliek? Of is dat doorgeschoten muziekwetenschap?

De serie-B van het Koninklijk Concertgebouworkest heeft een lange geschiedenis. Maar hoe is de serie ooit begonnen? En waarin verschilde het abonnementsconcert in de begindagen van het orkest met dat van nu? Een terugblik op de origines van een grote traditie.

'Ik had mezelf in gedachten al ingedeeld voor dit programma.  De bekende balletmuziek van Stravinsky vind ik geweldig en de eerste hoornpartij is heel dankbaar en technisch uitdagend.'

Terug bij het Koninklijk Concertgebouworkest: Riccardo Chailly. De Italiaanse dirigent gaat het orkest voor in Stravinsky en Sjostakovitsj. Voor veel Russische componisten heeft hij een voorliefde, vertelt de maestro met een sonore basstem vanuit Milaan.

Ontvoerd, verminkt en weggemoffeld. Het overkwam Max Bruchs 'Concert voor twee piano’s'. Twee Amerikaanse pianodiva's bewerkten het aan hen opgedragen concert tot er bijna niets meer van over was. Katia en Marielle Labèque toveren het oorspronkelijke stuk tevoorschijn. 

Na Beethoven kwamen ook Schubert, Bruckner, Dvořák, Mahler en Vaughan Williams schijnbaar nooit verder dan een Negende Symfonie. Het moet haast een vloek zijn die rust op het componeren van een negende (of tiende) symfonie. Kolder natuurlijk, maar ook wel lekker romantisch.

Nog altijd worden er zo hier en daar wenkbrauwen gefronst als het gaat over Bach uitgevoerd met een symfonieorkest. Ten onrechte, vindt een van de pioniers van de authentieke muziekpraktijk, Philippe Herreweghe. En zeker als dat orkest het Koninklijk Concertgebouworkest is.