Artikelen

Het succesvolle kamermuziekfestival tijdens het Mahler-Feest 1920, georganiseerd door de vooraanstaande violist Alexander Schmuller, inspireerde Het Concertgebouw om nog in hetzelfde jaar een eigen kamermuziekserie te starten. Een initiatief met groots gevolg.

Dat Het Concertgebouw zelf kamermuziekconcerten organiseert is een traditie die teruggaat tot het Mahler-Feest van 100 jaar geleden. Een spraakmakende reeks concerten met veel levende componisten stond aan de basis.

Herbert Blomstedt wordt in juli 93 jaar, maar dirigeert nog altijd vol jeugdig vuur. Deze maand staat hij opnieuw voor het Concertgebouworkest. Preludium blikt terug op de eerste kennismaking – en het indrukwekkende vervolg.

De Faust-legende en Goethes versie ervan inspireerden vele componisten tot duivels goede muziek, die vaak haar weg vond naar het Concertgebouworkest. Zoals deze maand Schumanns Faust-Szenen.

In 1891 werd componist Pjotr Iljitsj Tsjaikovski gevraagd om het Concertgebouworkest te komen dirigeren. Tsjaikovski reageerde positief, maar van een debuut bij het nog jonge orkest kwam het nooit. 

Het Concertgebouworkest weet zich al jaren gesteund door een aantal vaste sponsoren. Maar dertig jaar geleden was dat een nouveauté – en bovendien broodnodig.

Preludium schrijft al sinds 1947 over de concerten in Het Concertgebouw en van het Koninklijk Concertgebouworkest. Blader hier door de allereerste Preludiums.

Het Concertgebouworkest voerde Debussy’s opera Pelléas et Mélisande vijfentwintig keer in de orkestbak uit, en schreef daarmee iedere keer geschiedenis. 

‘Wie dit leest en jonger is dan 27 jaar, moet even goed opletten’: in 1993 verscheen in Preludium een oproep om bestuursleden te werven voor de nieuw op te zetten jongerenvereniging van Het Concertgebouw en het Koninklijk Concertgebouworkest. Zo klonk het startschot voor Entrée, dat floreert en dit seizoen haar 25-jarig jubileum viert. 

Mahler dirigeerde in 1909 zelf de Nederlandse première van zijn Zevende symfonie. Wat vonden de musici van het Concertgebouworkest van de maestro en zijn werkwijze?

Richard Strauss' Ein Heldenleben en het Koninklijk Concertgebouworkest zijn onlosmakelijk verbonden. 120 jaar geleden droeg de componist het werk op aan het orkest en zijn toenmalige chef, Willem Mengelberg. Ondanks kritiek werd het een publieksfavoriet.

Al in 1899 klonken de eerste klanken van het Orchestra Filarmonica della Scala in Het Concertgebouw, destijds het ‘operaorkest van het Teatro alla Scala’. Toen namen de kranten geen blad voor de mond. 

In 1957, het jaar dat Jean Sibelius overleed, besteedde het Concert­gebouworkest geheel toevallig ruime aandacht aan diens oeuvre. Nu, 60 jaar na zijn dood – en precies 100 jaar na de onafhankelijkheidsverklaring van Finland – staat Sibelius’ Tweede symfonie op de lessenaars. Geen toeval deze keer.

In 1964 vond de eerste uitvoering van Benjamin Brittens War Requiem plaats door het Concertgebouworkest. Op het podium stonden de Russische sopraan Galina Visjnjevskaja, de Britse tenor Peter Pears als de duitse bariton Dietrich ­Fischer-Dieskau: de volkenverbroedering die Britten voor ogen had. 

Op 17 september staat het Boston Symphony Orchestra in de Grote Zaal. Al in 1952 bracht het orkest, op uitnodiging van Het Concertgebouw, een bezoek aan Nederland. 

Rond 1960 was Het Concertgebouw het brandpunt van de jazzbeleving in Nederland. Het was de plek waar nieuwe klanken voor het eerst hoorbaar werden. Zestig jaar na dato is de magie van de nachtconcerten nog niet vervaagd.