Componist Giel Vleggaar: ‘’s Middags wandel ik graag, net als Beethoven’

‘Een ideale werkdag begint vroeg. Douchen, koffie, een banaan – en dan meteen de studio in. In het ideale geval eindigt mijn componeerdag ook weer vroeg in de middag, maar dat hangt sterk af van de fase waarin ik zit. In het begin bestaat mijn werk vooral uit ideeën verzamelen, schetsen maken en… mijzelf afleiden. Maar hoe verder ik kom, hoe meer uren en focus er vanzelf ontstaan.

’s Middags wandel ik graag – een beetje zoals Beethoven – en daarna volgt het dagelijkse leven: boodschappen, koken, eten met mijn gezin. De avonden zijn sport, films, of gewoon gedachteloos series bingen.
Omdat ik vrij gestructureerd werk, heb ik zelden last van een gebrek aan inspiratie. Ik weet meestal wel wat er moet gebeuren of wat er nog mist. Maar afstand nemen helpt. Even de tuin in, of een stuk een paar dagen laten liggen, doet wonderen.

Onlangs vroeg Michael Gieler, altviolist van het Concertgebouworkest, of ik Richard Strauss’ Don Quixote wilde bewerken voor een kleinere bezetting. We bleken het over één ding eens: we vonden het origineel eigenlijk nogal ondoordringbaar – laat­romantisch breedsprakig, langdradig. Ik kreeg gelukkig de vrije hand, zolang de solopartijen maar intact bleven. Het resultaat is een duidelijke Vleggaar-compositie en, wat mij betreft, een flink opgeknapte Strauss. Ik heb nog geen dreigbrieven van de Strauss-fanclub ontvangen, al kan ik me voorstellen dat de componist zich drie keer in zijn graf omdraait. Voor de zekerheid houd ik mijn adres nog even geheim.

Het leukste aan componist zijn is de activiteit van het maken. Als ik aan het werk ben, voel ik tegelijk een enorme rust en een enorme energie. Ik stel mezelf vragen als: ‘Hoe zou het zijn als…?’, en daar komt dan iets muzikaals uit. De beste werkdagen zijn die waarop je na het werk de deur van je studio grijnzend achter je dichttrekt, omdat je iets onverwacht grappigs hebt verzonnen.Een minder leuke kant van componeren is dat het een eenzame bezigheid is, en dat je na een geweldig project soms in een leegte belandt. Daar moet je mee leren omgaan, en dat komt de ene keer harder binnen dan de andere. Gelukkig laait er altijd weer ergens een vuurtje op, en word ik nieuwsgierig naar de volgende muzikale vraag die ik per se in een stuk wil beantwoorden.’