‘Het Mahler Festival stond hoog op mijn bucketlist’

‘Klassieke muziek vond ik altijd saai toen ik jong was. Ik hoorde het alleen op cd’s of de radio bij mijn oma thuis, nooit live tijdens een concert. Omdat mijn moeder fluit speelde, koos ik op mijn achtste ook voor dat instrument. Dat ik er gelijk geluid uit kreeg, maakte het extra leuk. Nog steeds had ik geen symfonieorkest in het echt gehoord, maar ik ging wel in kleine orkestjes van de muziekschool spelen en korte tijd in het jeugorkest van het NedPhO. Nu zit ik in het Sweelinckorkest van de UvA.

In 2018 zag ik het Nederlands Philharmonisch voor het eerst in Het Concertgebouw. Wow! Ik wist niet dat je met zoveel mensen muziek kunt maken en dat dat dan zo mooi samenkomt. Het motiveerde mij om zelf ook te blijven musiceren. Maar ik zou nooit van mijn hobby mijn baan willen maken. Er komt zoveel druk, ­competitie en concurrentie bij kijken – dat is niets voor mij. ­Bovendien vind ik mijn studie hydrologie ook heel leuk. We bestuderen de hele water­cyclus en kijken bijvoorbeeld naar waterkwaliteit en watertekorten. Daarvoor moet ik soms op veldwerk – helaas was dat ook het geval tijdens het Mahler Festival afgelopen mei.

Gelukkig kon ik wel bij het openingsconcert zijn, door het Concert­gebouworkest: dat was gelijk het meest bijzondere concert dat ik ooit heb meegemaakt in Het Concertgebouw. Mahlers Eerste symfonie stond hoog op mijn bucketlist – ik heb hem zelf ook gespeeld. De zaal zat bommetje vol en er hing een speciale spanning en sfeer. Het was zo aangrijpend om met zovelen van dezelfde muziek te genieten. Mensen waren hier van over de hele wereld speciaal voor naar Amsterdam gereisd. Dat voelde echt anders dan bij gewone concerten. Dan is de zaal soms niet uitverkocht en lijkt het routineuzer. Nu was alle reclame voor andere concerten weggehaald en hingen overal posters met foto’s, fragmenten van partituren en citaten van Mahler. En overal in het gebouw stonden planten.

Het Concertgebouw voelt voor mij echt als mijn tweede thuis: of ik er nu naar een concert ga of aan het werk ben, ik zie altijd collega’s met wie ik kan bijkletsen. Ik denk dat ik hier in de horeca en garderobe blijf werken tot ik een ‘grote­mensenbaan’ heb. Sommige collega’s hebben een 9-tot-5-baan en werken hier nog steeds af en toe een avondje.’