Politieagent Lieke Hester: ‘Ik ben alert op dingen die afwijken’

Wat betekent luisteren voor jou?

‘Aandacht besteden aan de ander, luisteren tussen de gesproken woorden door. Wat probeert iemand eigenlijk te zeggen? In mijn werk heeft degene naar wie ik luister een probleem of veroorzaakt die persoon een probleem. Tijdens het luisteren gaan de radertjes in mijn hoofd werken, op zoek naar een oplossing. Ik geef graag eerste reacties, en die kloppen vaak ook. Daarna luister ik naar wat de ander daarvan vindt. Via mijn portofoon hoor ik wat er wordt gemeld door de collega’s die actief zijn op straat. Ik ben de hele dag aan het luisteren, en ben daarbij getraind in horen wat relevant is. Als ik alle meldingen via de portofoon echt zou beluisteren, zou ik doldraaien. Wat er in Diemen gebeurt is voor mij op de Wallen, mijn werkgebied, meestal niet van belang.’

Luister je anders dan anderen?

‘Zeker. In het centrum van Amsterdam valt er veel te horen. Als ik over de Wallen fiets, hoor ik het gewone geroezemoes van de straat, de klinkende glazen op het terras, gelach, geklets in meerdere talen. Ik ben alert op dingen die afwijken, iemand die zijn stem verheft, een intonatie die boven het gewone straatgeluid uitkomt.’ 

Wat hoor je graag?

‘Ik hoor graag blije en gelukkige mensen. Maar ook: als ik een spannende melding krijg via de portofoon, iemand die wordt beroofd, dan denk ik: ‘Yes!’ Ik ben dan niet blij dat er iemand wordt beroofd, maar omdat ik hopelijk een mooie aanhouding kan doen. De ellende in de maatschappij bestrijden is waarom ik mijn werk doe. Ik houd ook van podcasts: The Mel Robbins Podcast, de Scherpschutters Podcast. De stemmen moeten me wel aanstaan, ook bij een luisterboek. Dat heeft te maken met intonatie, iemands ac­cent, timing. Ik heb twee boeken geschreven. Van het tweede, Het wordt ook steeds gekker, heb ik zelf het luisterboek ingesproken. Een vak apart! Ik was een beetje bezorgd, wie zou er nu naar mijn stem willen luisteren? Ik heb erg mijn best gedaan om netjes te spreken. Ik kreeg, tegen mijn verwachtingen in, heel goede en positieve reacties.’ 

Wat wil je liever niet horen?

‘Loze beloften vanuit onze politiek. Wie a zegt moet a doen, en dat gebeurt meestal niet. Het nieuws vind ik ook naar, er komt zoveel verdrietig nieuws voorbij. Bepaalde akoestiek kan ik niet goed aan. Door een mishandeling tijdens mijn werk heb ik hersenletsel opgelopen – in mijn beide boeken gaan twee hoofdstukken daarover. De klachten van de hersenschudding zijn overgegaan, maar er zijn restklachten overgebleven. Die zorgen ervoor dat ik bepaalde akoestiek heftig vind, ook luister ik minder naar muziek, het is me te veel. Mezelf horen struikelen over woorden, waar dat vroeger niet gebeurde, hoor ik ook niet graag.’

Wat is het mooiste dat je ooit gehoord hebt?

‘Het geluid van helemaal niets vind ik fijn. Of bijna niets: in Thailand wakker worden op het strand met alleen wat geruis van de wind, geritsel van palmboombladeren, de golven horen aanspoelen… Sinds mijn hersenletsel waardeer ik stilte meer dan mooie muziek. Gek genoeg kan ik ook niet zonder de drukte van de stad. Als het lang stil is denk ik: waar is de chaos? Maar het omgekeerde is ook het geval. O ja, het tikken van ijsklontjes tegen de rand van het glas als ik een ijskoffie drink, dat is een lekker geluid.’

Wat zou je ooit nog willen laten horen en aan wie?

‘Een derde luisterboek dat ik zelf inspreek, van een fictieboek. Ik vond het achteraf geweldig, zelf een luisterboek inspreken en vooral ook dat zoveel mensen er iets aan kunnen hebben. Dat bleek uit de reacties die ik kreeg via Instagram. Een boek kunnen lezen is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Niets in het leven is vanzelfsprekend.’