Klarinettist Sabine Meyer: ‘Wat ik niet zal missen? Het reizen, de vele hotels, de eindeloze organisatie rondom concerten’

‘Nu mijn afscheid nadert omdat ik binnenkort met pensioen ga, merk ik dat ik mijn dagen anders beleef. Er is geen vaste routine, iedere dag heeft zijn eigen kleur. Toch begin ik vrijwel altijd met een rustig ontbijt en een wandeling met onze hond Yuri. Daarna rijden mijn man en ik vaak naar onze boerderij vlak bij Lübeck, waar de paarden en de moestuin op ons wachten. Het werk in de natuur is soms zwaar, maar ook een bron van vreugde: samen oogsten we groenten en fruit voor de hele familie.

Die familie is voor mij belangrijker dan ooit. Ik ben oma van vier kleinkinderen tussen de drie en zes jaar, allemaal in mijn eigen stad Lübeck. Hun aanwezigheid vervult mijn dagen met leven en vrolijkheid. Plannen maken is daardoor vaak lastig, maar juist dat maakt het leven verrassend en rijk.

Ik geniet nog steeds van de muziek, maar na 49 jaar met de klarinet voel ik ook de vrijheid om andere kanten op te kijken. Misschien speel ik straks vaker piano, en heel misschien maak ik muziek samen met mijn kleinkinderen. Muziek zal er altijd zijn, maar in een andere vorm.

Wat ik niet zal missen? Het reizen, de vele hotels, de eindeloze organisatie ro­ndom concerten. Maar de momenten op het podium, dat samenspel met vrienden, in een zaal vol warme luisteraars, dát blijft een onvervangbaar geschenk. Ik denk met grote dankbaarheid terug aan mijn samenwerking met Nils en William, meer dan tien jaar muziek maken, een cd, bijna vijftig concerten. Het waren intens mooie jaren met bijzondere mensen.

En dan is er natuurlijk Het Concert­gebouw. Al sinds mijn eerste optreden daar in 1982 [als orkestlid, red.] heeft die zaal een speciale plaats in mijn hart. De akoestiek, de sfeer, de ontmoetingen met een publiek dat altijd zo open en warm is – het zijn ­herinneringen die ik koester. Dat ik juist daar mijn carrière mag afronden, voelt alsof het zo moest zijn.’