Het Middagconcert: Lucie Horsch en B'Rock Orchestra met Slaapwandeling
Kleine Zaal 25 januari 2026 16.00 uur
Lucie Horsch blokfluit
B'Rock Orchestra:
Evgeny Sviridov, Ellie Nimeroski, Liesbeth Nijs viool 1
Ortwin Lowyck, Elin Eriksson, Shiho Ono viool 2
Raquel Massadas, Jacek Kurzydło altviool
Rebecca Rosen, Michel Boulanger cello
Tom Devaere contrabas
Sebastian Wienand klavecimbel
Karl Nyhlin luit
Dit concert maakt deel uit van de serie Het Middagconcert.
SLAAPWANDELING
Antonio Vivaldi (1678-1741)
Concert in g kl.t., RV 104 (1716)
‘La notte’
Largo
Presto (Fantasmi)
Largo (Il sonno)
Allegro
György Kurtág (1926)
… ein Sappho-Fragment… (2018)
voor blokfluit solo, oorspronkelijk voor althobo solo
uit ‘Signs, Games and Messages’
Arcangelo Corelli (1653-1713)
I Vivace – Grave
II Allegro
III Adagio – Allegro
V Allegro
uit ‘Concerto grosso in g kl.t.’, op. 6 nr. 8 (1714) ‘Fatto per la notte di Natale’
oorspronkelijk voor strijkers; in een bewerking met blokfluit van Lucie Horsch
György Kurtág
Misterioso – altero (2011)
voor altviool solo
uit ‘Signs, Games and Messages’
Antonio Vivaldi
Blokfluitconcert in c kl.t., RV 441 (jaartal onbekend)
Allegro non molto
Largo
Allegro
Rob Zuidam (1964)
Airs, Riffs & Runs (2025)
Nederlandse première; tot stand gekomen met financiële ondersteuning van de Borletti-Buitoni Trust
Pietro Antonio Locatelli (1695-1764)
Andante – Allegro – Adagio –
Andante – Allegro
Largo
uit ‘Concerto grosso in Es gr.t.’,
op. 7 nr. 6 (1741) ‘Il pianto d’Arianna’
Béla Bartók (1881-1945)
Ronddwalen
Notturno
uit ‘Mikrokosmos’, Sz. 107 (1926-39)
oorspronkelijk voor piano solo
Antonio Vivaldi
Concert in f kl.t., op. 8 nr. 4, RV 297 (1725)
‘Winter’
uit ‘De vier jaargetijden’
oorspronkelijk voor strijkers; in een bewerking met blokfluit van Lucie Horsch
er is geen pauze
einde ± 17.15 uur
Deze productie wordt gerealiseerd met de steun van de Tax Shelter-maatregel van de Belgische Federale Overheid via Flanders Tax Shelter.
Lucie Horsch blokfluit
B'Rock Orchestra:
Evgeny Sviridov, Ellie Nimeroski, Liesbeth Nijs viool 1
Ortwin Lowyck, Elin Eriksson, Shiho Ono viool 2
Raquel Massadas, Jacek Kurzydło altviool
Rebecca Rosen, Michel Boulanger cello
Tom Devaere contrabas
Sebastian Wienand klavecimbel
Karl Nyhlin luit
Dit concert maakt deel uit van de serie Het Middagconcert.
SLAAPWANDELING
Antonio Vivaldi (1678-1741)
Concert in g kl.t., RV 104 (1716)
‘La notte’
Largo
Presto (Fantasmi)
Largo (Il sonno)
Allegro
György Kurtág (1926)
… ein Sappho-Fragment… (2018)
voor blokfluit solo, oorspronkelijk voor althobo solo
uit ‘Signs, Games and Messages’
Arcangelo Corelli (1653-1713)
I Vivace – Grave
II Allegro
III Adagio – Allegro
V Allegro
uit ‘Concerto grosso in g kl.t.’, op. 6 nr. 8 (1714) ‘Fatto per la notte di Natale’
oorspronkelijk voor strijkers; in een bewerking met blokfluit van Lucie Horsch
György Kurtág
Misterioso – altero (2011)
voor altviool solo
uit ‘Signs, Games and Messages’
Antonio Vivaldi
Blokfluitconcert in c kl.t., RV 441 (jaartal onbekend)
Allegro non molto
Largo
Allegro
Rob Zuidam (1964)
Airs, Riffs & Runs (2025)
Nederlandse première; tot stand gekomen met financiële ondersteuning van de Borletti-Buitoni Trust
Pietro Antonio Locatelli (1695-1764)
Andante – Allegro – Adagio –
Andante – Allegro
Largo
uit ‘Concerto grosso in Es gr.t.’,
op. 7 nr. 6 (1741) ‘Il pianto d’Arianna’
Béla Bartók (1881-1945)
Ronddwalen
Notturno
uit ‘Mikrokosmos’, Sz. 107 (1926-39)
oorspronkelijk voor piano solo
Antonio Vivaldi
Concert in f kl.t., op. 8 nr. 4, RV 297 (1725)
‘Winter’
uit ‘De vier jaargetijden’
oorspronkelijk voor strijkers; in een bewerking met blokfluit van Lucie Horsch
er is geen pauze
einde ± 17.15 uur
Deze productie wordt gerealiseerd met de steun van de Tax Shelter-maatregel van de Belgische Federale Overheid via Flanders Tax Shelter.
Toelichting
Toelichting
Programma’s van blokfluitvirtuoos Lucie Horsch zijn altijd verrassend en gevarieerd. Met gemak en overtuigingskracht combineert ze oude en nieuwe muziek, precies zoals het Belgische B’Rock Orchestra dat ook doet. Samen bewegen ze zich door het donkere rijk van de nacht in Slaapwandeling: een programma dat voert van barokfavorieten als Antonio Vivaldi’s La notte en Arcangelo Corelli’s concerto grosso voor kerstnacht tot aan een gloednieuw werk van Rob Zuidam.
Vivaldi
Lucie Horsch grijpt terug op twee favoriete blokfluitconcerten van Antonio Vivaldi die ze tien jaar geleden opnam op haar eerste album Vivaldi (2016), waarmee haar carrière een grote vlucht nam. Destijds werd ze nog vergeleken met de meisjes voor wie de Italiaanse componist deze stukken heeft geschreven: zijn virtuoze sterleerlingen die in het Ospedale della Pietà woonden, een van de vier Venetiaanse weeshuizen waar getalenteerde leerlingen op hoog niveau muziekles kregen. ‘De concerten van het Ospedale della Pietà waren heel populair. Als Vivaldi weer een nieuw concert had geschreven dan wilde iedereen het horen. Hij moet naast vioolleerlingen beslist ook een paar hele goede blokfluitleerlingen hebben gehad, want zijn blokfluitconcerten zijn een flinke uitdaging’, zei Lucie Horsch in een interview van toen. Inmiddels is ze uitgegroeid tot een volleerd en veelzijdig musicus, niet alleen op blokfluitist maar ook als zangeres en pianiste. Ze ziet er enorm naar uit om het Concert in c klein, RV 441 uit te voeren met B’Rock, want sinds het verschijnen van haar eerste cd heeft ze dit werk niet meer uitgevoerd. Mede dankzij de mineurtoonsoort heeft het overwegend een donkere uitstraling, passend bij het thema van dit programma. Horsch speelt het op een altblokfluit, die het duistere karakter nog versterkt, en die de melodische overpeinzingen extra diepgang geeft. In het Concert in g klein ‘La notte’, RV 104 is de nacht niet alleen donker, maar ook onheilspellend. Het Presto, waarin de geesten (fantasmi) rondrazen, zit vol wilde toonladders en klinkt als een nachtmerrie, een spannende achtervolging.
Twee premières
Om meesterwerken uit de Barok te verbinden met onze eigen tijd programmeert Lucie Horsch ook graag hedendaagse composities. Vandaag klinkt de Nederlandse première van Airs, Riffs & Runs, dat Rob Zuidam speciaal voor haar en B’Rock Orchestra heeft geschreven. Deze Nederlandse componist staat niet alleen bekend om zijn adembenemende opera’s, hij schreef bijvoorbeeld ook nieuwe werken voor de Nederlandse symfonieorkesten waaronder het Concertgebouworkest, en voor ensembles en musici als het Van Baerle Trio, pianist Hannes Minnaar en sopraan Barbara Hannigan. Lucie Horsch was al langer van plan om een keer samen te werken met Rob Zuidam, en tot haar aangename verrassing was het de componist zelf die in eerste instantie het contact legde. In de aanloop naar deze tournee met B’Rock, kort nadat ze de eerste nog niet voltooide versie had ontvangen, noemde Horsch het ‘een prachtig, kleurrijk stuk voor blokfluit en barokorkest. Het zit vol bijzondere harmonieën en melodieën en er zit ook een soort solocadens in, zoals gebruikelijk is in de meeste soloconcerten. Maar tegelijkertijd is de blokfluitpartij onderdeel van het ensemble; het is net zo goed kamermuziek als een soloconcert’. Componist Rob Zuidam legt uit: ‘Hoewel het stuk is doorgecomponeerd, is het duidelijk in drie delen onderverdeeld, herkenbaar aan de drie verschillende blokfluiten die Lucie afwisselend bespeelt: alt, voice flute en sopraan.’ Ik heb geprobeerd de kleurrijke virtuositeit die kenmerkend is voor Lucies fluitspel te verbinden aan de energetische motoriek van het B’Rock Orchestra. Het openingsdeel ontwikkelt zich vanuit een lyrisch begin naar een kinetische extase. De voice flute in het middendeel heeft een meer etherisch en expressief karakter. Aan het slot, met sopraanblokfluit, belandt het ensemble in een groove en ontstaat er een rockachtig scherzo.’
Programma’s van blokfluitvirtuoos Lucie Horsch zijn altijd verrassend en gevarieerd. Met gemak en overtuigingskracht combineert ze oude en nieuwe muziek, precies zoals het Belgische B’Rock Orchestra dat ook doet. Samen bewegen ze zich door het donkere rijk van de nacht in Slaapwandeling: een programma dat voert van barokfavorieten als Antonio Vivaldi’s La notte en Arcangelo Corelli’s concerto grosso voor kerstnacht tot aan een gloednieuw werk van Rob Zuidam.
Vivaldi
Lucie Horsch grijpt terug op twee favoriete blokfluitconcerten van Antonio Vivaldi die ze tien jaar geleden opnam op haar eerste album Vivaldi (2016), waarmee haar carrière een grote vlucht nam. Destijds werd ze nog vergeleken met de meisjes voor wie de Italiaanse componist deze stukken heeft geschreven: zijn virtuoze sterleerlingen die in het Ospedale della Pietà woonden, een van de vier Venetiaanse weeshuizen waar getalenteerde leerlingen op hoog niveau muziekles kregen. ‘De concerten van het Ospedale della Pietà waren heel populair. Als Vivaldi weer een nieuw concert had geschreven dan wilde iedereen het horen. Hij moet naast vioolleerlingen beslist ook een paar hele goede blokfluitleerlingen hebben gehad, want zijn blokfluitconcerten zijn een flinke uitdaging’, zei Lucie Horsch in een interview van toen. Inmiddels is ze uitgegroeid tot een volleerd en veelzijdig musicus, niet alleen op blokfluitist maar ook als zangeres en pianiste. Ze ziet er enorm naar uit om het Concert in c klein, RV 441 uit te voeren met B’Rock, want sinds het verschijnen van haar eerste cd heeft ze dit werk niet meer uitgevoerd. Mede dankzij de mineurtoonsoort heeft het overwegend een donkere uitstraling, passend bij het thema van dit programma. Horsch speelt het op een altblokfluit, die het duistere karakter nog versterkt, en die de melodische overpeinzingen extra diepgang geeft. In het Concert in g klein ‘La notte’, RV 104 is de nacht niet alleen donker, maar ook onheilspellend. Het Presto, waarin de geesten (fantasmi) rondrazen, zit vol wilde toonladders en klinkt als een nachtmerrie, een spannende achtervolging.
Twee premières
Om meesterwerken uit de Barok te verbinden met onze eigen tijd programmeert Lucie Horsch ook graag hedendaagse composities. Vandaag klinkt de Nederlandse première van Airs, Riffs & Runs, dat Rob Zuidam speciaal voor haar en B’Rock Orchestra heeft geschreven. Deze Nederlandse componist staat niet alleen bekend om zijn adembenemende opera’s, hij schreef bijvoorbeeld ook nieuwe werken voor de Nederlandse symfonieorkesten waaronder het Concertgebouworkest, en voor ensembles en musici als het Van Baerle Trio, pianist Hannes Minnaar en sopraan Barbara Hannigan. Lucie Horsch was al langer van plan om een keer samen te werken met Rob Zuidam, en tot haar aangename verrassing was het de componist zelf die in eerste instantie het contact legde. In de aanloop naar deze tournee met B’Rock, kort nadat ze de eerste nog niet voltooide versie had ontvangen, noemde Horsch het ‘een prachtig, kleurrijk stuk voor blokfluit en barokorkest. Het zit vol bijzondere harmonieën en melodieën en er zit ook een soort solocadens in, zoals gebruikelijk is in de meeste soloconcerten. Maar tegelijkertijd is de blokfluitpartij onderdeel van het ensemble; het is net zo goed kamermuziek als een soloconcert’. Componist Rob Zuidam legt uit: ‘Hoewel het stuk is doorgecomponeerd, is het duidelijk in drie delen onderverdeeld, herkenbaar aan de drie verschillende blokfluiten die Lucie afwisselend bespeelt: alt, voice flute en sopraan.’ Ik heb geprobeerd de kleurrijke virtuositeit die kenmerkend is voor Lucies fluitspel te verbinden aan de energetische motoriek van het B’Rock Orchestra. Het openingsdeel ontwikkelt zich vanuit een lyrisch begin naar een kinetische extase. De voice flute in het middendeel heeft een meer etherisch en expressief karakter. Aan het slot, met sopraanblokfluit, belandt het ensemble in een groove en ontstaat er een rockachtig scherzo.’
-
Blokfluit spelende man; door Johann Kupetzki (ca. 1667-1740)
Blokfluit spelende man; door Johann Kupetzki (ca. 1667-1740)
-
Blokfluit spelende man; door Johann Kupetzki (ca. 1667-1740)
Blokfluit spelende man; door Johann Kupetzki (ca. 1667-1740)
Naast Zuidams nieuwe compositie klinkt er nog een tweede première: Lucie Horsch speelt voor het eerst het vioolconcert ‘Winter’ uit De vier jaargetijden van Vivaldi. Ze heeft de vioolsolo zelf omgeschreven voor blokfluit. Tot nu toe had ze zich hieraan nog niet gewaagd, omdat de originele vioolpartij zo ontzettend beroemd is. Nu stort ze zich op één van de vier seizoenen, en is ze heel benieuwd naar het effect van haar versie voor blokfluit. Dat het om dezelfde componist gaat als die van het Concert in g klein, ‘La notte’ is uitstekend hoorbaar. Voor de langzame tred over het gladde ijs, zo treffend verklankt in ‘Winter’, maakt Vivaldi bijvoorbeeld gebruik van dezelfde klankeffecten als in de droom (il sonno) in ‘La notte’. En de virtuoze passages doen opnieuw denken aan Vivaldi’s getalenteerde leerlingen van het Venetiaanse Ospedale della Pietà.
Verrassende contrasten
Naast de drie soloconcerten van Vivaldi klinkt er nog meer meeslepende barokmuziek, van twee andere Italiaanse componisten: Arcangelo Corelli, de uitvinder van het concerto grosso (een concert waarin een kleine groep solisten in dialoog gaat met de rest van het orkest) en Pietro Locatelli, die misschien nog wel beter viool speelde dan Vivaldi en Corelli en die extreem uitdagende vioolconcerten heeft geschreven. Van Locatelli speelt B’Rock de eerste twee delen uit de dramatische klaagzang Il pianto d’Arianna, en van Corelli een paar delen uit zijn beroemde Achtste concert uit opus 6, maar niet het laatste pastorale deel waaraan dit werk zijn bijnaam ‘kerstconcert’ dankt. Samen met Lucie Horsch klinkt Corelli’s muziek bijna nóg imposanter dan het origineel voor strijkers.
Kurtág en Bartók
Opvallend is de keus om twee ultrakorte werken van de hedendaagse Hongaarse componist György Kurtág toe te voegen. Ze zijn allebei afkomstig uit zijn verzamelde werk Signs, Games and Messages, een soort muzikaal dagboek vol herinneringen en een eerbetoon aan vrienden en collega’s. Deze raadselachtige, expressieve stukjes bieden een verfrissende introductie op de barokmuziek die erop volgt. Een vergelijkbaar originele overgang bieden twee korte stukken van Kurtágs landgenoot Béla Bartók. Lucie Horsch is een enthousiast pleitbezorger van Bartóks op volksmuziek georiënteerde composities, die zeer overtuigend klinken op de blokfluit, een instrument dat volgens haar een sterke connectie heeft met volksmuziek. ‘Ik heb de partituur van Bartóks Mikrokosmos voor piano solo doorgebladerd, op zoek naar delen die bij het thema van ons programma passen. Ronddwalen en Notturno zijn twee korte tweestemmige composities die we zonder arrangeur gewoon uit de partituur kunnen spelen. De bezetting is nog een verrassing, daar gaan we tijdens de repetities nog mee experimenteren!’
Naast Zuidams nieuwe compositie klinkt er nog een tweede première: Lucie Horsch speelt voor het eerst het vioolconcert ‘Winter’ uit De vier jaargetijden van Vivaldi. Ze heeft de vioolsolo zelf omgeschreven voor blokfluit. Tot nu toe had ze zich hieraan nog niet gewaagd, omdat de originele vioolpartij zo ontzettend beroemd is. Nu stort ze zich op één van de vier seizoenen, en is ze heel benieuwd naar het effect van haar versie voor blokfluit. Dat het om dezelfde componist gaat als die van het Concert in g klein, ‘La notte’ is uitstekend hoorbaar. Voor de langzame tred over het gladde ijs, zo treffend verklankt in ‘Winter’, maakt Vivaldi bijvoorbeeld gebruik van dezelfde klankeffecten als in de droom (il sonno) in ‘La notte’. En de virtuoze passages doen opnieuw denken aan Vivaldi’s getalenteerde leerlingen van het Venetiaanse Ospedale della Pietà.
Verrassende contrasten
Naast de drie soloconcerten van Vivaldi klinkt er nog meer meeslepende barokmuziek, van twee andere Italiaanse componisten: Arcangelo Corelli, de uitvinder van het concerto grosso (een concert waarin een kleine groep solisten in dialoog gaat met de rest van het orkest) en Pietro Locatelli, die misschien nog wel beter viool speelde dan Vivaldi en Corelli en die extreem uitdagende vioolconcerten heeft geschreven. Van Locatelli speelt B’Rock de eerste twee delen uit de dramatische klaagzang Il pianto d’Arianna, en van Corelli een paar delen uit zijn beroemde Achtste concert uit opus 6, maar niet het laatste pastorale deel waaraan dit werk zijn bijnaam ‘kerstconcert’ dankt. Samen met Lucie Horsch klinkt Corelli’s muziek bijna nóg imposanter dan het origineel voor strijkers.
Kurtág en Bartók
Opvallend is de keus om twee ultrakorte werken van de hedendaagse Hongaarse componist György Kurtág toe te voegen. Ze zijn allebei afkomstig uit zijn verzamelde werk Signs, Games and Messages, een soort muzikaal dagboek vol herinneringen en een eerbetoon aan vrienden en collega’s. Deze raadselachtige, expressieve stukjes bieden een verfrissende introductie op de barokmuziek die erop volgt. Een vergelijkbaar originele overgang bieden twee korte stukken van Kurtágs landgenoot Béla Bartók. Lucie Horsch is een enthousiast pleitbezorger van Bartóks op volksmuziek georiënteerde composities, die zeer overtuigend klinken op de blokfluit, een instrument dat volgens haar een sterke connectie heeft met volksmuziek. ‘Ik heb de partituur van Bartóks Mikrokosmos voor piano solo doorgebladerd, op zoek naar delen die bij het thema van ons programma passen. Ronddwalen en Notturno zijn twee korte tweestemmige composities die we zonder arrangeur gewoon uit de partituur kunnen spelen. De bezetting is nog een verrassing, daar gaan we tijdens de repetities nog mee experimenteren!’
Toelichting
Programma’s van blokfluitvirtuoos Lucie Horsch zijn altijd verrassend en gevarieerd. Met gemak en overtuigingskracht combineert ze oude en nieuwe muziek, precies zoals het Belgische B’Rock Orchestra dat ook doet. Samen bewegen ze zich door het donkere rijk van de nacht in Slaapwandeling: een programma dat voert van barokfavorieten als Antonio Vivaldi’s La notte en Arcangelo Corelli’s concerto grosso voor kerstnacht tot aan een gloednieuw werk van Rob Zuidam.
Vivaldi
Lucie Horsch grijpt terug op twee favoriete blokfluitconcerten van Antonio Vivaldi die ze tien jaar geleden opnam op haar eerste album Vivaldi (2016), waarmee haar carrière een grote vlucht nam. Destijds werd ze nog vergeleken met de meisjes voor wie de Italiaanse componist deze stukken heeft geschreven: zijn virtuoze sterleerlingen die in het Ospedale della Pietà woonden, een van de vier Venetiaanse weeshuizen waar getalenteerde leerlingen op hoog niveau muziekles kregen. ‘De concerten van het Ospedale della Pietà waren heel populair. Als Vivaldi weer een nieuw concert had geschreven dan wilde iedereen het horen. Hij moet naast vioolleerlingen beslist ook een paar hele goede blokfluitleerlingen hebben gehad, want zijn blokfluitconcerten zijn een flinke uitdaging’, zei Lucie Horsch in een interview van toen. Inmiddels is ze uitgegroeid tot een volleerd en veelzijdig musicus, niet alleen op blokfluitist maar ook als zangeres en pianiste. Ze ziet er enorm naar uit om het Concert in c klein, RV 441 uit te voeren met B’Rock, want sinds het verschijnen van haar eerste cd heeft ze dit werk niet meer uitgevoerd. Mede dankzij de mineurtoonsoort heeft het overwegend een donkere uitstraling, passend bij het thema van dit programma. Horsch speelt het op een altblokfluit, die het duistere karakter nog versterkt, en die de melodische overpeinzingen extra diepgang geeft. In het Concert in g klein ‘La notte’, RV 104 is de nacht niet alleen donker, maar ook onheilspellend. Het Presto, waarin de geesten (fantasmi) rondrazen, zit vol wilde toonladders en klinkt als een nachtmerrie, een spannende achtervolging.
Twee premières
Om meesterwerken uit de Barok te verbinden met onze eigen tijd programmeert Lucie Horsch ook graag hedendaagse composities. Vandaag klinkt de Nederlandse première van Airs, Riffs & Runs, dat Rob Zuidam speciaal voor haar en B’Rock Orchestra heeft geschreven. Deze Nederlandse componist staat niet alleen bekend om zijn adembenemende opera’s, hij schreef bijvoorbeeld ook nieuwe werken voor de Nederlandse symfonieorkesten waaronder het Concertgebouworkest, en voor ensembles en musici als het Van Baerle Trio, pianist Hannes Minnaar en sopraan Barbara Hannigan. Lucie Horsch was al langer van plan om een keer samen te werken met Rob Zuidam, en tot haar aangename verrassing was het de componist zelf die in eerste instantie het contact legde. In de aanloop naar deze tournee met B’Rock, kort nadat ze de eerste nog niet voltooide versie had ontvangen, noemde Horsch het ‘een prachtig, kleurrijk stuk voor blokfluit en barokorkest. Het zit vol bijzondere harmonieën en melodieën en er zit ook een soort solocadens in, zoals gebruikelijk is in de meeste soloconcerten. Maar tegelijkertijd is de blokfluitpartij onderdeel van het ensemble; het is net zo goed kamermuziek als een soloconcert’. Componist Rob Zuidam legt uit: ‘Hoewel het stuk is doorgecomponeerd, is het duidelijk in drie delen onderverdeeld, herkenbaar aan de drie verschillende blokfluiten die Lucie afwisselend bespeelt: alt, voice flute en sopraan.’ Ik heb geprobeerd de kleurrijke virtuositeit die kenmerkend is voor Lucies fluitspel te verbinden aan de energetische motoriek van het B’Rock Orchestra. Het openingsdeel ontwikkelt zich vanuit een lyrisch begin naar een kinetische extase. De voice flute in het middendeel heeft een meer etherisch en expressief karakter. Aan het slot, met sopraanblokfluit, belandt het ensemble in een groove en ontstaat er een rockachtig scherzo.’
Programma’s van blokfluitvirtuoos Lucie Horsch zijn altijd verrassend en gevarieerd. Met gemak en overtuigingskracht combineert ze oude en nieuwe muziek, precies zoals het Belgische B’Rock Orchestra dat ook doet. Samen bewegen ze zich door het donkere rijk van de nacht in Slaapwandeling: een programma dat voert van barokfavorieten als Antonio Vivaldi’s La notte en Arcangelo Corelli’s concerto grosso voor kerstnacht tot aan een gloednieuw werk van Rob Zuidam.
Vivaldi
Lucie Horsch grijpt terug op twee favoriete blokfluitconcerten van Antonio Vivaldi die ze tien jaar geleden opnam op haar eerste album Vivaldi (2016), waarmee haar carrière een grote vlucht nam. Destijds werd ze nog vergeleken met de meisjes voor wie de Italiaanse componist deze stukken heeft geschreven: zijn virtuoze sterleerlingen die in het Ospedale della Pietà woonden, een van de vier Venetiaanse weeshuizen waar getalenteerde leerlingen op hoog niveau muziekles kregen. ‘De concerten van het Ospedale della Pietà waren heel populair. Als Vivaldi weer een nieuw concert had geschreven dan wilde iedereen het horen. Hij moet naast vioolleerlingen beslist ook een paar hele goede blokfluitleerlingen hebben gehad, want zijn blokfluitconcerten zijn een flinke uitdaging’, zei Lucie Horsch in een interview van toen. Inmiddels is ze uitgegroeid tot een volleerd en veelzijdig musicus, niet alleen op blokfluitist maar ook als zangeres en pianiste. Ze ziet er enorm naar uit om het Concert in c klein, RV 441 uit te voeren met B’Rock, want sinds het verschijnen van haar eerste cd heeft ze dit werk niet meer uitgevoerd. Mede dankzij de mineurtoonsoort heeft het overwegend een donkere uitstraling, passend bij het thema van dit programma. Horsch speelt het op een altblokfluit, die het duistere karakter nog versterkt, en die de melodische overpeinzingen extra diepgang geeft. In het Concert in g klein ‘La notte’, RV 104 is de nacht niet alleen donker, maar ook onheilspellend. Het Presto, waarin de geesten (fantasmi) rondrazen, zit vol wilde toonladders en klinkt als een nachtmerrie, een spannende achtervolging.
Twee premières
Om meesterwerken uit de Barok te verbinden met onze eigen tijd programmeert Lucie Horsch ook graag hedendaagse composities. Vandaag klinkt de Nederlandse première van Airs, Riffs & Runs, dat Rob Zuidam speciaal voor haar en B’Rock Orchestra heeft geschreven. Deze Nederlandse componist staat niet alleen bekend om zijn adembenemende opera’s, hij schreef bijvoorbeeld ook nieuwe werken voor de Nederlandse symfonieorkesten waaronder het Concertgebouworkest, en voor ensembles en musici als het Van Baerle Trio, pianist Hannes Minnaar en sopraan Barbara Hannigan. Lucie Horsch was al langer van plan om een keer samen te werken met Rob Zuidam, en tot haar aangename verrassing was het de componist zelf die in eerste instantie het contact legde. In de aanloop naar deze tournee met B’Rock, kort nadat ze de eerste nog niet voltooide versie had ontvangen, noemde Horsch het ‘een prachtig, kleurrijk stuk voor blokfluit en barokorkest. Het zit vol bijzondere harmonieën en melodieën en er zit ook een soort solocadens in, zoals gebruikelijk is in de meeste soloconcerten. Maar tegelijkertijd is de blokfluitpartij onderdeel van het ensemble; het is net zo goed kamermuziek als een soloconcert’. Componist Rob Zuidam legt uit: ‘Hoewel het stuk is doorgecomponeerd, is het duidelijk in drie delen onderverdeeld, herkenbaar aan de drie verschillende blokfluiten die Lucie afwisselend bespeelt: alt, voice flute en sopraan.’ Ik heb geprobeerd de kleurrijke virtuositeit die kenmerkend is voor Lucies fluitspel te verbinden aan de energetische motoriek van het B’Rock Orchestra. Het openingsdeel ontwikkelt zich vanuit een lyrisch begin naar een kinetische extase. De voice flute in het middendeel heeft een meer etherisch en expressief karakter. Aan het slot, met sopraanblokfluit, belandt het ensemble in een groove en ontstaat er een rockachtig scherzo.’
-
Blokfluit spelende man; door Johann Kupetzki (ca. 1667-1740)
Blokfluit spelende man; door Johann Kupetzki (ca. 1667-1740)
-
Blokfluit spelende man; door Johann Kupetzki (ca. 1667-1740)
Blokfluit spelende man; door Johann Kupetzki (ca. 1667-1740)
Naast Zuidams nieuwe compositie klinkt er nog een tweede première: Lucie Horsch speelt voor het eerst het vioolconcert ‘Winter’ uit De vier jaargetijden van Vivaldi. Ze heeft de vioolsolo zelf omgeschreven voor blokfluit. Tot nu toe had ze zich hieraan nog niet gewaagd, omdat de originele vioolpartij zo ontzettend beroemd is. Nu stort ze zich op één van de vier seizoenen, en is ze heel benieuwd naar het effect van haar versie voor blokfluit. Dat het om dezelfde componist gaat als die van het Concert in g klein, ‘La notte’ is uitstekend hoorbaar. Voor de langzame tred over het gladde ijs, zo treffend verklankt in ‘Winter’, maakt Vivaldi bijvoorbeeld gebruik van dezelfde klankeffecten als in de droom (il sonno) in ‘La notte’. En de virtuoze passages doen opnieuw denken aan Vivaldi’s getalenteerde leerlingen van het Venetiaanse Ospedale della Pietà.
Verrassende contrasten
Naast de drie soloconcerten van Vivaldi klinkt er nog meer meeslepende barokmuziek, van twee andere Italiaanse componisten: Arcangelo Corelli, de uitvinder van het concerto grosso (een concert waarin een kleine groep solisten in dialoog gaat met de rest van het orkest) en Pietro Locatelli, die misschien nog wel beter viool speelde dan Vivaldi en Corelli en die extreem uitdagende vioolconcerten heeft geschreven. Van Locatelli speelt B’Rock de eerste twee delen uit de dramatische klaagzang Il pianto d’Arianna, en van Corelli een paar delen uit zijn beroemde Achtste concert uit opus 6, maar niet het laatste pastorale deel waaraan dit werk zijn bijnaam ‘kerstconcert’ dankt. Samen met Lucie Horsch klinkt Corelli’s muziek bijna nóg imposanter dan het origineel voor strijkers.
Kurtág en Bartók
Opvallend is de keus om twee ultrakorte werken van de hedendaagse Hongaarse componist György Kurtág toe te voegen. Ze zijn allebei afkomstig uit zijn verzamelde werk Signs, Games and Messages, een soort muzikaal dagboek vol herinneringen en een eerbetoon aan vrienden en collega’s. Deze raadselachtige, expressieve stukjes bieden een verfrissende introductie op de barokmuziek die erop volgt. Een vergelijkbaar originele overgang bieden twee korte stukken van Kurtágs landgenoot Béla Bartók. Lucie Horsch is een enthousiast pleitbezorger van Bartóks op volksmuziek georiënteerde composities, die zeer overtuigend klinken op de blokfluit, een instrument dat volgens haar een sterke connectie heeft met volksmuziek. ‘Ik heb de partituur van Bartóks Mikrokosmos voor piano solo doorgebladerd, op zoek naar delen die bij het thema van ons programma passen. Ronddwalen en Notturno zijn twee korte tweestemmige composities die we zonder arrangeur gewoon uit de partituur kunnen spelen. De bezetting is nog een verrassing, daar gaan we tijdens de repetities nog mee experimenteren!’
Naast Zuidams nieuwe compositie klinkt er nog een tweede première: Lucie Horsch speelt voor het eerst het vioolconcert ‘Winter’ uit De vier jaargetijden van Vivaldi. Ze heeft de vioolsolo zelf omgeschreven voor blokfluit. Tot nu toe had ze zich hieraan nog niet gewaagd, omdat de originele vioolpartij zo ontzettend beroemd is. Nu stort ze zich op één van de vier seizoenen, en is ze heel benieuwd naar het effect van haar versie voor blokfluit. Dat het om dezelfde componist gaat als die van het Concert in g klein, ‘La notte’ is uitstekend hoorbaar. Voor de langzame tred over het gladde ijs, zo treffend verklankt in ‘Winter’, maakt Vivaldi bijvoorbeeld gebruik van dezelfde klankeffecten als in de droom (il sonno) in ‘La notte’. En de virtuoze passages doen opnieuw denken aan Vivaldi’s getalenteerde leerlingen van het Venetiaanse Ospedale della Pietà.
Verrassende contrasten
Naast de drie soloconcerten van Vivaldi klinkt er nog meer meeslepende barokmuziek, van twee andere Italiaanse componisten: Arcangelo Corelli, de uitvinder van het concerto grosso (een concert waarin een kleine groep solisten in dialoog gaat met de rest van het orkest) en Pietro Locatelli, die misschien nog wel beter viool speelde dan Vivaldi en Corelli en die extreem uitdagende vioolconcerten heeft geschreven. Van Locatelli speelt B’Rock de eerste twee delen uit de dramatische klaagzang Il pianto d’Arianna, en van Corelli een paar delen uit zijn beroemde Achtste concert uit opus 6, maar niet het laatste pastorale deel waaraan dit werk zijn bijnaam ‘kerstconcert’ dankt. Samen met Lucie Horsch klinkt Corelli’s muziek bijna nóg imposanter dan het origineel voor strijkers.
Kurtág en Bartók
Opvallend is de keus om twee ultrakorte werken van de hedendaagse Hongaarse componist György Kurtág toe te voegen. Ze zijn allebei afkomstig uit zijn verzamelde werk Signs, Games and Messages, een soort muzikaal dagboek vol herinneringen en een eerbetoon aan vrienden en collega’s. Deze raadselachtige, expressieve stukjes bieden een verfrissende introductie op de barokmuziek die erop volgt. Een vergelijkbaar originele overgang bieden twee korte stukken van Kurtágs landgenoot Béla Bartók. Lucie Horsch is een enthousiast pleitbezorger van Bartóks op volksmuziek georiënteerde composities, die zeer overtuigend klinken op de blokfluit, een instrument dat volgens haar een sterke connectie heeft met volksmuziek. ‘Ik heb de partituur van Bartóks Mikrokosmos voor piano solo doorgebladerd, op zoek naar delen die bij het thema van ons programma passen. Ronddwalen en Notturno zijn twee korte tweestemmige composities die we zonder arrangeur gewoon uit de partituur kunnen spelen. De bezetting is nog een verrassing, daar gaan we tijdens de repetities nog mee experimenteren!’
Biografie
Lucie Horsch, blokfluit
Vanaf haar elfde studeerde Lucie Horsch blokfluit bij Walter van Hauwe aan het conservatorium van haar geboorteplaats Amsterdam. Na een pianostudie bij Marjes Benoist en Jan Wijn behaalde ze in 2023 haar master fortepiano bij Olga Pashchenko.
Haar liefde voor zang – ze zong zeven jaar in het Nationaal Kinderkoor – resulteerde in een tweede masterstudie in de klas van Xenia Meijer, en als mezzosopraan kreeg ze masterclasses van Elly Ameling en Margreet Honig.
Lucie Horsch tourde in Europa met de Academy of Ancient Music, Amsterdam Sinfonietta en het Orkest van de Achttiende Eeuw en in Japan met het B’Rock Orchestra. Ook werkte ze met de Hong Kong Philharmonic en het Los Angeles Chamber Orchestra. Voor kamermuziek ging ze naar de Sommets Musicaux de Gstaad, het Solsberg Festival, de Thüringer Bachwochen, de Dresdner Musikfestspiele, het paasfestival in Aix-en-Provence, Wigmore Hall in Londen, KKL Luzern en het Wiener Konzerthaus.
Met haar debuut-cd gewijd aan Vivaldi won Lucie Horsch in 2017 een Edison; de opvolger, Baroque Journey, kreeg in 2019 een Opus Klassik. Edison Klassiek Publieksprijzen won ze met Origins (2023) en The Frans Brüggen Project (2025). Lucie Horsch won in 2009 de allereerste editie van het Koninklijk Concertgebouw Concours en kreeg in 2016 de Concertgebouw Young Talent Award, waarna Het Concertgebouw haar voordroeg voor het ECHO Rising Stars-programma (2021/2022).
In 2020 kreeg ze de Nederlandse Muziekprijs en in 2022 een Borletti-Buitoni Trust Fellowship. Haar blokfluiten zijn gebouwd door Seiji Hirao, Frederick Morgan, Stephan Blezinger en anderen. Het vorige optreden in de Kleine Zaal was in oktober 2025 in de serie Close-up, in de week waarin ze ook met het Concertgebouworkest en dirigent Maxim Emelyanychev het voor haar gecomponeerde Vents et lyres van Lotta Wennäkoski in wereldpremière bracht.
B’Rock Orchestra, orkest
Vanuit thuisbasis Gent bereist het B’Rock Orchestra de concertpodia. De in 2005 opgerichte groep internationale musici streeft naar vernieuwing in de wereld van de oude muziek en laat oude en eigentijdse muziek elkaar graag ontmoeten; ook oude muziek in combinatie met theater, beeldende kunst en/of video behoort tot het artistieke DNA.
Het repertoire omvat vijf eeuwen muziek, uit te voeren op instrumenten die eigen zijn aan de tijdsperiode.
Met zijn participatieprojecten B’Rock Encounters reikt de groep zowel het publiek als talentvolle artiesten de hand. Geregeld werken de instrumentalisten met hun eigen B’Rock Vocal Consort. Een vaste dirigent is er niet – het B’Rock Orchestra werkt met gastdirigenten en solisten als René Jacobs, Ivor Bolton, Jérémie Rhorer, Alexander Melnikov, Dmitry Sinkovsky, Bejun Mehta en Jeanine De Bique. Ook zijn er samenwerkingen met De Munt (Brussel), Muziektheater Transparant (Antwerpen) en de Opéra de Rouen Normandie.
Voor Bizets Carmen werkte het B’Rock Orchestra met het Choeur de Chambre de Namur en het kinderkoor van Opera Ballet Vlaanderen, en voor een bewerking van Bachs Johannes-Passion getiteld In Your Hands met het Rotterdamse circusgezelschap Tall Tales en gitarist-componist Kalle Kalima. Het gezelschap is prominent aanwezig op Belgische podia als het Klarafestival, De Singel in Antwerpen, KASK en Muziekcentrum De Bijloke in Gent, Concertgebouw Brugge en Bozar in Brussel, en was ook te gast in de Kölner Philharmonie, op het Beethovenfest Bonn, in het Theater an der Wien, in de Philharmonie de Paris, op de BBC Proms, in L’Auditori Barcelona, en tijdens de Wiener Festwochen, de Ruhrtriennale, de Mozartwoche Salzburg en het Holland Festival.
In de Eigen Programmering van Het Concertgebouw debuteerde het orkest in december 2008 in de Kleine Zaal, en stond het voor het laatst in december 2024 in de Grote Zaal met Bachs Weihnachtsoratorium met het Nederlands Kamerkoor.