Wie is Lucie Horsch?
Lucie Horsch
blokfluit
Vanaf haar elfde studeerde Lucie Horsch blokfluit bij Walter van Hauwe aan het conservatorium van haar geboorteplaats Amsterdam. Na een pianostudie bij Marjes Benoist en Jan Wijn behaalde ze in 2023 haar master fortepiano bij Olga Pashchenko.
Haar liefde voor zang – ze zong zeven jaar in het Nationaal Kinderkoor – resulteerde in een tweede masterstudie in de klas van Xenia Meijer, en als mezzosopraan kreeg ze masterclasses van Elly Ameling en Margreet Honig.
Lucie Horsch
Lucie Horsch
Lucie Horsch tourde in Europa met de Academy of Ancient Music, Amsterdam Sinfonietta en het Orkest van de Achttiende Eeuw en in Japan met het B’Rock Orchestra. Ook werkte ze met de Hong Kong Philharmonic en het Los Angeles Chamber Orchestra. Voor kamermuziek ging ze naar de Sommets Musicaux de Gstaad, het Solsberg Festival, de Thüringer Bachwochen, de Dresdner Musikfestspiele, het paasfestival in Aix-en-Provence, Wigmore Hall in Londen, KKL Luzern en het Wiener Konzerthaus.
Met haar debuut-cd gewijd aan Vivaldi won Lucie Horsch in 2017 een Edison; de opvolger, Baroque Journey, kreeg in 2019 een Opus Klassik. Edison Klassiek Publieksprijzen won ze met Origins (2023) en The Frans Brüggen Project (2025). Lucie Horsch won in 2009 de allereerste editie van het Koninklijk Concertgebouw Concours en kreeg in 2016 de Concertgebouw Young Talent Award, waarna Het Concertgebouw haar voordroeg voor het ECHO Rising Stars-programma (2021/2022).
In 2020 kreeg ze de Nederlandse Muziekprijs en in 2022 een Borletti-Buitoni Trust Fellowship. Haar blokfluiten zijn gebouwd door Seiji Hirao, Frederick Morgan, Stephan Blezinger en anderen. Het vorige optreden in de Kleine Zaal was in oktober 2025 in de serie Close-up, in de week waarin ze ook met het Concertgebouworkest en dirigent Maxim Emelyanychev het voor haar gecomponeerde Vents et lyres van Lotta Wennäkoski in wereldpremière bracht.
Lucie Horsch tourde in Europa met de Academy of Ancient Music, Amsterdam Sinfonietta en het Orkest van de Achttiende Eeuw en in Japan met het B’Rock Orchestra. Ook werkte ze met de Hong Kong Philharmonic en het Los Angeles Chamber Orchestra. Voor kamermuziek ging ze naar de Sommets Musicaux de Gstaad, het Solsberg Festival, de Thüringer Bachwochen, de Dresdner Musikfestspiele, het paasfestival in Aix-en-Provence, Wigmore Hall in Londen, KKL Luzern en het Wiener Konzerthaus.
Met haar debuut-cd gewijd aan Vivaldi won Lucie Horsch in 2017 een Edison; de opvolger, Baroque Journey, kreeg in 2019 een Opus Klassik. Edison Klassiek Publieksprijzen won ze met Origins (2023) en The Frans Brüggen Project (2025). Lucie Horsch won in 2009 de allereerste editie van het Koninklijk Concertgebouw Concours en kreeg in 2016 de Concertgebouw Young Talent Award, waarna Het Concertgebouw haar voordroeg voor het ECHO Rising Stars-programma (2021/2022).
In 2020 kreeg ze de Nederlandse Muziekprijs en in 2022 een Borletti-Buitoni Trust Fellowship. Haar blokfluiten zijn gebouwd door Seiji Hirao, Frederick Morgan, Stephan Blezinger en anderen. Het vorige optreden in de Kleine Zaal was in oktober 2025 in de serie Close-up, in de week waarin ze ook met het Concertgebouworkest en dirigent Maxim Emelyanychev het voor haar gecomponeerde Vents et lyres van Lotta Wennäkoski in wereldpremière bracht.
Bijgewerkt op vrijdag 05 december 2025