Wat is een ricercare?
ricercare
Een ricercare is een instrumentaal muziekgenre uit de barok, waarin verschillende motieven worden geïmiteerd.
Wat is een ricercare?
Een ricercare is een instrumentaal muziekstuk uit de late Renaissance en de Barok, waarin verschillende thema’s/motieven worden geïntroduceerd en vervolgens geïmiteerd.
Het genre geldt als de voorloper van de fuga, waarin doorgaans één thema in imitatie uitgebreid wordt ontwikkeld.
Waar komt de ricercare vandaan?
Ricercare betekent in het Italiaans ‘onderzoeken’ of ‘proberen’. Het genre, ook wel gespeld als ricercar, recercar of recercare, ontstond als instrumentale tegenhanger van het motet.
Het werd aanvankelijk door luitisten en toetsenisten gebruikt om al improviserend de toonsoort ‘uit te proberen’ van het erop volgende uit te voeren werk; de functie leek daarmee op die van een prelude.
Hoe klinkt een ricercare?
Vroege ricercares uit de zestiende eeuw zijn er bijvoorbeeld van de hand van Marco dall’Aquila. In de loop van de volgende eeuwen schreven componisten contrapuntisch complexere ricercares voor toetsinstrumenten of instrumentale ensembles. In de bundel Fiori musicali (1635) van Girolamo Frescobaldi zijn er diverse te vinden.
Ook de Amsterdamse organist/componist Jan Pieterszoon Sweelinck schreef er een aantal, waaronder deze uitgevoerd op clavichord:
Late exemplaren zijn de bekende ricercares uit het Musikalisches Opfer van de meester van het contrapunt Johann Sebastian Bach:
Wat is een ricercare?
Een ricercare is een instrumentaal muziekstuk uit de late Renaissance en de Barok, waarin verschillende thema’s/motieven worden geïntroduceerd en vervolgens geïmiteerd.
Het genre geldt als de voorloper van de fuga, waarin doorgaans één thema in imitatie uitgebreid wordt ontwikkeld.
Waar komt de ricercare vandaan?
Ricercare betekent in het Italiaans ‘onderzoeken’ of ‘proberen’. Het genre, ook wel gespeld als ricercar, recercar of recercare, ontstond als instrumentale tegenhanger van het motet.
Het werd aanvankelijk door luitisten en toetsenisten gebruikt om al improviserend de toonsoort ‘uit te proberen’ van het erop volgende uit te voeren werk; de functie leek daarmee op die van een prelude.
Hoe klinkt een ricercare?
Vroege ricercares uit de zestiende eeuw zijn er bijvoorbeeld van de hand van Marco dall’Aquila. In de loop van de volgende eeuwen schreven componisten contrapuntisch complexere ricercares voor toetsinstrumenten of instrumentale ensembles. In de bundel Fiori musicali (1635) van Girolamo Frescobaldi zijn er diverse te vinden.
Ook de Amsterdamse organist/componist Jan Pieterszoon Sweelinck schreef er een aantal, waaronder deze uitgevoerd op clavichord:
Late exemplaren zijn de bekende ricercares uit het Musikalisches Opfer van de meester van het contrapunt Johann Sebastian Bach: