Bariton Konstantin Krimmel: ‘Ik was bang dat ik mijn liefde voor muziek zou kwijtraken als ik naar het conservatorium zou gaan’

Wie een blik werpt op zijn agenda van het afgelopen jaar zal nauwelijks kunnen geloven dat de Duits-Roemeense bariton in 2014 nog moest beginnen aan zijn zangopleiding. Konstantin Krimmel slaagde in 2020 met onderscheiding en daarna kwam zijn carrière snel op gang. Recentelijk maakte hij zijn debuut als liedzanger in New York, trad hij voor het eerst op met het Chicago Symphony Orchestra, was hij solist in Bachs Matthäus-Passion met het Concertgebouworkest en zong hij voor het eerst de titelrol van Mozarts Don Giovanni bij de Bayerische Staatsoper in München, het prestigieuze operahuis waaraan hij verbonden is sinds 2021. Een rijk concertleven, waarvan hij als koorknaap in zijn geboortestad Ulm nog nauwelijks weet had. Deze maand keert hij terug naar Het Concert­gebouw voor zijn tweede liedrecital in de Kleine Zaal.

Het leger in

Hoewel Krimmel niet uit een muzikaal gezin komt, groeide hij toch op met muziek. ‘Bij ons thuis klonk geen klassieke muziek, maar mijn ouders hadden wel door dat ik muzikaal was, ze hebben al mijn muzikale avonturen ondersteund. Het begon allemaal in het jongenskoor in Ulm, de St. Georgs Chorknaben onder leiding van Thomas Stang, waarin ik niet alleen als kleine jongen zong, maar ook tijdens mijn middelbareschooltijd. Daarnaast speelde ik ook piano en fagot in het orkest. Muziek was dus ontzettend belangrijk, maar vooral als hobby. Ik weet dat veel van mijn collega’s als kind al droomden van een professionele carrière, maar dat gold niet voor mij. Sterker nog, ik was bang dat ik mijn liefde voor muziek zou kwijtraken als ik naar het conservatorium zou gaan. Ik hoorde vaak dat het een zwaar beroep was en dat het moeilijk was om ervan rond te komen. Daarom ben ik na mijn schooltijd eerst in het leger gegaan, om te ontdekken dat ik helemaal niet zonder muziek kán. Mede dankzij de aanmoediging van mijn koorleiders heb ik uiteindelijk tóch voor de muziek gekozen.

‘Tijdens het Matthäus-­project met het Concertgebouworkest stond ik op een prachtige ­camping in Zeeburg en ging ik op de fiets naar Het Concertgebouw’

Ik kijk met veel plezier terug op mijn studie in Stuttgart bij Teru Yoshihara, zonder hem was ik nooit zo ver gekomen. Dat ik nu naast mijn aanstelling bij de opera in München ook voldoende tijd heb voor oratoria en liedrecitals is voor mij essentieel, en vooral Bach mag nooit ontbreken. Bachs repertoire is moeilijk om te zingen, maar houdt je stem flexibel en helder. Zijn muziek is zo diepzinnig, iedere keer ontdek je weer nieuwe lagen. Ik kan het bijna niet bevatten dat ik de afgelopen jaren met zoveel geweldige musici en orkesten heb mogen samenwerken, in de mooiste concertzalen ter wereld. Neem nu de Matthäus-Passion met het Concertgebouworkest afgelopen april, een onvergetelijke ervaring!’

Te weinig Loewe

Van arrogantie of hoogmoed over zijn uitzonderlijke prestaties is volstrekt geen sprake, Krimmel is vooral dankbaar en blij met zijn contrastrijke concertagenda. Welbewust zorgt hij steeds voor een goede balans tussen opera, oratorium en lied. Hij verheugt zich enorm op zijn tweede liedrecital in de Kleine Zaal. ‘De akoestiek is fantastisch en deze zaal heeft voor mij de perfecte omvang: niet te groot en niet te klein, en door de ovale vorm is hij heel intiem. Misschien is de magie van de Grote Zaal nóg groter, maar ook de Kleine Zaal spreekt tot de verbeelding. Dit keer heb ik gekozen voor een programma vol ballades van Schubert en Loewe, vooral omdat ik vind dat er te weinig Loewe klinkt in de wereld; een tijdgenoot van Schubert, al werd hij ruim twee keer zo oud. Loewe is de koning van de ballades, uitgebreide muzikale verhalen waarin vaak meerdere karakters voorkomen. Als kind hield ik zelf enorm van sprookjes en legendes, nu geniet ik ervan om mijn publiek te betoveren met deze spannende ballades.’

Ontspanning vindt Krimmel vooral in de bergen, dus München als thuisbasis is ideaal. Het liefst gaat hij zo vaak mogelijk met zijn twee hondjes op stap. ‘Wandelen in de bergen geeft nieuwe energie en inspiratie, en dat geldt trouwens ook voor skiën en bergbeklimmen.’ De sportieve zanger houdt ook van reizen, het liefst doet hij dat met zijn camper samen met zijn hondjes, ook als hij van huis gaat voor zijn optredens. ‘Tijdens het Matthäus-­project met het Concertgebouworkest stond ik op een prachtige camping in Zeeburg en ging ik op de fiets naar Het Concertgebouw, een ideale manier om te ontspannen.’ Of hij nog dromen heeft voor de komende jaren? ‘Ik hoop vooral dat ik de huidige balans nog heel lang kan volhouden.’ Als hij maar mooie operarollen kan vertolken, zo vaak mogelijk Bach kan zingen en spannende verhalen kan vertellen tijdens zijn liedrecitals.