Wat is een cantus firmus?
cantus firmus
Een cantus firmus is een bestaande liedmelodie die door Renaissancecomponisten werd hergebruikt als basis voor polyfone meerstemmige muziek.
Wat is de cantus firmus?
De cantus firmus – Latijn voor ‘vast gezang’ – is een melodie, meestal geleend uit een ander werk, waarop een nieuw werk wordt gecomponeerd. Een veelvoorkomende cantus firmus is het lied L'homme armé; uit de Renaissance zijn meer dan veertig werken overgeleverd met de titel Missa l’homme armé.
Missa L'homme armé van de Renaissancecomponist Johannes Ockeghem, één van de overgeleverde composities op basis van het Franse lied L'homme armé.
Wat is de cantus firmus?
De cantus firmus – Latijn voor ‘vast gezang’ – is een melodie, meestal geleend uit een ander werk, waarop een nieuw werk wordt gecomponeerd. Een veelvoorkomende cantus firmus is het lied L'homme armé; uit de Renaissance zijn meer dan veertig werken overgeleverd met de titel Missa l’homme armé.
Missa L'homme armé van de Renaissancecomponist Johannes Ockeghem, één van de overgeleverde composities op basis van het Franse lied L'homme armé.
Hoe is de cantus firmus ontstaan?
Hoewel de term ‘cantus firmus’ pas rond 1270 werd beschreven, bestond de praktijk al langer. Sterker nog, in de vroegste meerstemmige muziek die ons bekend is vormen oude melodieën van Gregoriaanse gezangen de basis.
In eerste instantie was deze vooral in de hoogste stem te vinden, maar dit veranderde rond 1100. Toen kreeg een lagere stem standaard de cantus firmus. Deze stem werd de tenor genoemd, naar het Latijnse ‘tenere’ dat ‘vasthouden’ betekent.
In de vijftiende eeuw werd de cantus firmus gebruikt om muzikale eenheid te scheppen in de mis; in deze cantus-firmusmis, ook wel tenormis genoemd, vormde dezelfde 'leenmelodie' de basis van alle afzonderlijke gezangen.
Hoe is de cantus firmus ontstaan?
Hoewel de term ‘cantus firmus’ pas rond 1270 werd beschreven, bestond de praktijk al langer. Sterker nog, in de vroegste meerstemmige muziek die ons bekend is vormen oude melodieën van Gregoriaanse gezangen de basis.
In eerste instantie was deze vooral in de hoogste stem te vinden, maar dit veranderde rond 1100. Toen kreeg een lagere stem standaard de cantus firmus. Deze stem werd de tenor genoemd, naar het Latijnse ‘tenere’ dat ‘vasthouden’ betekent.
In de vijftiende eeuw werd de cantus firmus gebruikt om muzikale eenheid te scheppen in de mis; in deze cantus-firmusmis, ook wel tenormis genoemd, vormde dezelfde 'leenmelodie' de basis van alle afzonderlijke gezangen.