Nog geen account of wachtwoord vergeten? Klik hier

Wie is David Greilsammer?

David Greilsammer

piano

Pianist en dirigent David Greilsammer koestert een breed repertoire maar concentreert zich graag op de Barok en de hedendaagse muziek. Ook is hij een bevlogen vertolker van het werk van Mozart; in 2008 speelde hij in Parijs al diens pianosonates in een marathonproject van één dag en meer recent speelde en leidde hij alle zevenentwintig pianoconcerten binnen één seizoen.

David Greilsammer musiceerde als solist met gezelschappen als het San Francisco Symphony Orchestra, het Mozarteumorchester Salzburg, het Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra en het Bournemouth Symphony Orchestra. Als dirigent debuteerde hij onder meer bij Hong Kong Sinfonietta, het Brno Filharmonisch Orkest en het BBC Philharmonic Orchestra.

David Greilsammer

Sinds 2013 is David Greilsammer bovendien artistiek leider van de Geneva Camerata. Met dit innovatieve kamerorkest geeft hij meer dan veertig concerten per seizoen en zoekt hij regelmatig de samenwerking met acteurs, choreografen, videokunstenaars en rock/jazzmusici.

David Greilsammer bracht onder meer de albums Baroque Conservations en Mozart In-Between uit. Werken van John Cage en Domenico Scarlatti combineerde hij in 2014 ook op cd. Solorecitals staan dit seizoen in de agenda in onder andere Leeds, Brussel, Dresden, Rouen en Lyon.

In Het Concertgebouw maakt David Greilsammer zijn debuut (2016).

Sinds 2013 is David Greilsammer bovendien artistiek leider van de Geneva Camerata. Met dit innovatieve kamerorkest geeft hij meer dan veertig concerten per seizoen en zoekt hij regelmatig de samenwerking met acteurs, choreografen, videokunstenaars en rock/jazzmusici.

David Greilsammer bracht onder meer de albums Baroque Conservations en Mozart In-Between uit. Werken van John Cage en Domenico Scarlatti combineerde hij in 2014 ook op cd. Solorecitals staan dit seizoen in de agenda in onder andere Leeds, Brussel, Dresden, Rouen en Lyon.

In Het Concertgebouw maakt David Greilsammer zijn debuut (2016).

Bijgewerkt op vrijdag 25 november 2016