Nog geen account of wachtwoord vergeten? Klik hier

Wie is Tatjana Vassiljeva?

Tatjana Vassiljeva

cello

Tatjana Vassiljeva is solocelliste bij het Koninklijk Concertgebouworkest sinds augustus 2014. Na cellostudies in haar geboortestad Novosibirsk en in Moskou verhuisde ze in 1994 naar München om bij Walter Northas aan de Musikhochschule te studeren. Ze vervolgde haar ­studie aan de Hanns Eisler Musikhochschule ­Berlin bij David Geringas.

Tatjana Vassiljeva was prijswinnares van onder meer het Concours Rostropovich in 2011 en soleerde met onder meer het London Symphony Orchestra, de Münchner Philharmoniker, het Orchestre de ­Paris, het Philharmonisch Orkest van Sint-­Petersburg, het Tonhalle Orchester Zürich, het Orchestre de la Suisse Romande en het New ­Japan Philharmonic Orchestra, onder leiding van onder anderen Valery Gergiev, Yuri Temirkanov, David Zinman, Claudio Abbado, Daniele Gatti en Yuri Bashmet.

Tatjana Vassiljeva

foto: Eduardus Lee

Tatjana Vassiljeva bracht talloze nieuwe werken in première. Met componist ­Krzysztof Penderecki werkte ze meerdere malen samen; ze bracht de gereviseerde versie van zijn Largo in première en nam zijn Tweede cello­concert op cd op met het Philharmonisch Orkest van Warschau.

Met enkele strijkers van de Berliner Philharmoniker richtte ze in 2007 het Berlin Philharmonic String Quintet op, waarmee ze tournees door Europa en Azië ondernam. Bij het Koninklijk Concertgebouworkest trad ze in maart 2017 als soliste op in het Celloconcert van Dvořák.

Tatjana Vassiljeva bracht talloze nieuwe werken in première. Met componist ­Krzysztof Penderecki werkte ze meerdere malen samen; ze bracht de gereviseerde versie van zijn Largo in première en nam zijn Tweede cello­concert op cd op met het Philharmonisch Orkest van Warschau.

Met enkele strijkers van de Berliner Philharmoniker richtte ze in 2007 het Berlin Philharmonic String Quintet op, waarmee ze tournees door Europa en Azië ondernam. Bij het Koninklijk Concertgebouworkest trad ze in maart 2017 als soliste op in het Celloconcert van Dvořák.

Bijgewerkt op donderdag 02 november 2017